مدتیست که انگار حالت را خوب نمی کنم...

مدتیست که تو را نمی شناسم و کم رنگ شده ام...

مدتهاست می گذرد بی آنکه بشینم رو به رویت؛بگویم و تو بخوانی ام...

میدانی مدتیست که یک حرف روی دلم مانده...

دلم برای تو، دلم برای خودم، دلم برای آن روزهای پر شور تنگ شده است.

دلم برای آهنگت.. که چه دیوانه وار مستم می کند تنگ شده است...

می آیم.. می روم .. اما نمی مانم... این را خوب میدانم رویای نیمه تمام من...

که من خیلی وقت است بی رنگ شده  ام...

دیگر مثل قدیم ... روبه رویم نمی نشانمت و نمی خوانم و گوش نمی دهم آهنگ زیبایت را...

من بزرگ می شوم و تو بزرگتر...

چه قدر خوب که هستی.. چقدر خوب که تو می شنوی و نگه میداری خاطرات مرا...

چه قدر خوب که دارمت...

چه قدر خوب که اگر من بی حوصله می شوم من بی روح میشوم تو همچنان پا برجایی.

تو را به جای تمام آنچه نداشته ام دوستت دارم...