سرنوشتمان چنین بود مابادنیاامدیم دنیابامانیامد
قانون توتنهایی من است وتنهایی من قانون عشق
دلم گرفته! به اندازه وسعت تمام دلتنگی های عالم شيشه قلبم آنقدر نازك شده كه با كو چكترين تلنگری ميشكند دلم مي خواهد فر ياد بزنم ولي واژه ای نمی يابم كه عمق دردم را در فرياد منعكس كند فريادی در اوج سكوت كه هميشه برای خودم سر داده ام دلم به درد می آيد وقتی سر نوشت را به نظاره مينشينم كاش می شد پرواز كنم پروازی بی انتها تا رسيدن به ابدييت...
نظرات شما عزیزان:
Power By:
LoxBlog.Com |